dr Mariola Racław

16 grudnia 2013 w Baza

Racław M., (red.), Publiczna troska, prywatna opieka. Społeczności lokalne wobec osób starszych, ISP, Warszawa 2011.

Racław M., „Zarządzanie” osobami starszymi – przyczynek do dyskusji o lokalnej polityce społecznej, [w:] Racław M. (red.), Publiczna troska, prywatna opieka. Społeczności lokalne wobec osób starszych, ISP, Warszawa 2011, s. 13-33.

Racław M., „Jeśli nie rodzina, to urząd”. Wzorce działań lokalnych na rzecz osób starszych w gminie D, [w:] Racław M. (red.), Publiczna troska, prywatna opieka. Społeczności lokalne wobec osób starszych, ISP, Warszawa 2011, s. 223-241.

Racław M., Opiekunowie nieformalni – „niewidoczne” podmioty, [w:] Racław M. (red.), Publiczna troska, prywatna opieka. Społeczności lokalne wobec osób starszych, ISP, Warszawa 2011, s. 275-285.

Racław M., Mit w służbie rutyny – lokalne wymiary troski o osoby starsze, „Trzeci Sektor” nr 25/2011, s. 19-27.

Racław M., Opiekunowie nieformalni – krótkookresowa funkcjonalność nieopłacanej pracy, [w:] Hrynkiewicz J. (red.), O sytuacji ludzi w starszym wieku, RRL, Warszawa 2012, s. 71-82.

Racław M., Opiekunowie nieformalni – „sprywatyzowana” utopia, w: (Nie)czekając na starość. Wyzwania dla polityki społecznej w obliczu demograficznych przemian, ROPS w Krakowie, Kraków 2013, s. 125-130, (http://www.szkoleniapokl.rops.krakow.pl/pliki_ed/file/publikacje/nie_czekajac_na_starosc.pdf).

Racław M., Rosochacka-Gmitrzak M., Tokarz B., Aktywność społeczna i kulturalna osób starszych, [w:] Strategie działania w starzejącym się społeczeństwie. Tezy i rekomendacje, RPO, Warszawa 2012.

Racław M., Archipelag aktywności we wspólnocie, „Żyjmy Radośnie. Biuletyn Uniwersytetu Trzeciego Wieku przy PWSZ im. Prof. Stanisława Tarnowskiego w Tarnobrzegu”, Wydanie Jubileuszowe, Tarnobrzeg 2012, s. 10-12.


Racław M., (red.), Publiczna troska, prywatna opieka. Społeczności lokalne wobec osób starszych, ISP, Warszawa 2011.

Publikacja dotyczy lokalnej polityki społecznej, uprawianej w polskich gminach (w społecznościach relatywnie bożych i mało zurbanizowanych) pod koniec pierwszej dekady XXI w. Studium empiryczne poprzedzają dociekania teoretyczne dotyczące głównych nurtów polityki wobec osób starszych związanych z kwestią ich aktywizacji na rynku pracy i jako konsumentów usług opiekuńczych, tworzenia sektora usług opiekuńczych oraz ulokowania opiekunów nieformalnych (głownie rodzinnych) w rozwiązaniach z zakresu polityki społecznej.